ملاقات با داج کورونت 500 مدل 1967

با گذر زمان و فراگیر شدن اینترنت در تلفن های همراه هوشمند، بروز خطا در بیان مدل ها و حتی بیان اسامی ها کمتر می شود، اما در حدود 15 سال پیش و دوران پیش دانشگاهی شخص نگارنده، یکی از هم مدرسه های اسرار سنگینی برای بیان این نام خودرو است. عنوان داج کوروت داشت. این است که مدل کوروت (Corvette) متعلق به برند شورولت و مدل کورونت (Coronet) متعلق به برند داج است و تفاوت های بسیار زیادی در دقت این دو نام وجود دارد. از سوی دیگر، دیده می شود که حتی بسیاری از متخصصان نیز این نام را به صورت کورنت خطاب می کنند.

کورونت نسل اول در سال 1949 میلادی روانه بازار شد و تا سال 1976 در هفت نسل مختلف با تغییرات فنی، مهندسی و ظاهری به تولید رسید. این نام در تاریخ 27 ساله تولید خود تنوع قابل توجهی به همراه دارد و زیرمدل های اسپرت، سدان و استیشن، کوپه و کانورتیبل را به همراه داشته است.

نام کورونت برگرفته از کلمه قدیمی فرانسوی Couronnette است که معادل آن در زبان انگلیسی به صورت ساده سازی شده همان کلمه کراون (Crown) به معنای تاج است.

کورونت در هفت نسل متمایز به تولید رسید، اما همه آن ها نسخه های اسپرت و ارزشمند نبودند. به عبارت بهتر، بهتر است نمونه های معمولی معمولی و خانوادگی باشند، که به صورت عمومی از اهمیت و ارزش خاصی برخوردارند. نمونه های خاص کورونت های ماسل بین سال های 1965 تا 1970 به تولید رسیدند، که به عنوان نسل پنجم شناخته می شوند.

کورونت های تولید شده در این دوران با تریم های تولید شده ازجمله کورنت پایه، کورونت دیلاکس (دولوکس در زبان پارسی)، کورونت 440، کورونت 500، کورونت R/T و کورونت سوپر بی (Super Bee/اَبَر زنبور) به تولید رسید. برای آن دسته از افراد علاقه مند به تاریخچه خودروهای عضلانی آمریکایی، نام کورونت سوپر بی و کورونت R/T به دلیل بهره گیری از پیشرانه های غولپیکر 440 و 426 اینچ مکعبی 375 و 425 اسب بخاری از همه مدل های شناخته شده است.

مدل مورد بررسی این مقاله نه تنها از نمونه 500 بلکه نسخه دو در و سقف تاشو است که بر ارزش مادی و معنوی آن می افزاید.

کورونت نسل پنجم بین سال هایی که بر خط تولید قرار داشت، تقریباً در هر سال از جلو یا عقب دستخوش تغییر می کردند و ظاهری قرار می گرفت. بارزترین و عمده ترین تغییرات رسمی در سال 1968 انجام شد و باعث شد که نسل پنجم به دو گروه 1965 تا 1967 و 1968 تا 1970 تقسیم شود. با نگاهی اجمالی به چراغ عقب این خودروی مورد بررسی، می توانم این خودرو را در سال 1967 بررسی کنم. هر چند که باید جایزه زیباترین سبک طراحی نمای عقب را به دو مدل 1969 و 1970 تقدیم کرد.

با داشتن طول 5.3 متری و فاصله محورهای 2.95 متری، نسل پنجم کورونت به بعد را باید نمونه سایز متوسط \u200b\u200bاین خودرو دانست. اما این مهم باعث نشد تا کرایسلر دست از سبک طراحی خارجی جعبه های خود را بشویید. نمای کلی خودرو یک جعبه مکعب مستطیل کامل است، که تنها با اندک برجستگی های روی گلگیرهای عقب از شکل جعبه خارج می شود. انتقادهای بسیار زیادی به سبک طراحی آن دوران کرایسلر وارد شد، اما این خودروساز با توجه به ویژگی های محصولات فنی خود تلاش برای ارائه یک محصول متمایز داشت و از این بابت نیز بسیار موفق بود. با این حال از توجه به جزئیات و دلبری های مردانه ای که در طراحی خودرویی چون داج چارجر نسل دوم (با زبان طراحی یکسان) دیده می شود، در کورونت نسل پنجم هیچ خبری نیست.

اما همان جلو جلو خودرو با دو جفت چراغ گرد و جلوپنجره تمام کرومی با دماغه های بسیار کوچک در جلو، ترکیبی از نمای جلو چارجر 500 و چارجر 1969 را می شود. اما در مدل های نسل پنجم تکلیف به همراه نداشت و در مدل 1967، به یکی از بزرگ ترین انتقادهای طراحی خودرو بدل می شود، چرا که ترکیبی از مستطیل با مثلث در طراحی چراغ های عقب، بسیار با ساختار کاهش می یابد این قسمت هماهنگ است. اما چشم نواز یا به اندازه کافی خشن نیست.

حجم کروم به کار رفته در نمای خارجی خودرو در دو جلو و عقب به همراه تزئینات کوچک و تنها اسپرهای بزرگ و جلوپنجره بسیار پهن کرومی به چشم می آید، اما در کناری بسیار مینیمال است. در عوض بخش خودرو با ریم های 15 اینچی بسیار زیبای مگنوم 500 (با شباهت بسیار زیاد به ریم های رالی 2 جنرال موتورز بر روی انواع بیوئیک و پونتیاک) به همراه تایرهای دور قرمز به زیبایی تکمیل شده و چهره های بدون خطا به نمایش می گذارند. اصطلاح فنی با صفت Time Correct یا متناسب با زمان توصیف می شود. به این معنا که در پردازش خودرو به جزئیات بسیار زیاد ازجمله استفاده می شود از ریم و استانداردهای زمان تولید خودرو توجه می شود و به کارگیری قطعات مدرن و نادرست خود، که موضوعی بسیار مهم و باارزش است.

داخلی این کورونت تریم رنگ خارجی مشهور کرایسلر را به همراه دارد، که در این مدل، تناسب و همخوانی کامل با نمای را نشان می دهد. خودروسازان آمریکایی در دهه های 1960 و 1970 برترین خودروسازان جهان در زمینه ارائه تریم داخلی تمام رنگی به حساب می آورند و در میان آن ها، کرایسلر یکی از متنوع ترین رنگ های داخلی در محصولات خود می کند.

داشبورد خودرو بر اساس استانداردهای دوران و ترکیب سایر خودروسازان از دو متریال فلز و وینایل نرم تشکل شده است، که با پلاستیک مشکی رنگ می یابد. این نما جلوی لوکس و گران قیمت نمی کند، اما به کارگیری حجم قابل توجهی از قطعات کرومی در کنار جایگیری صحیح آن ها، باعث زیباسازی و دلربایی می شود. دو فاکتور به ویژه از نمای داخلی، یعنی چراغهای روشنایی که به دلیل تاشو بودن سقف بر ستونها و اطراف میانی نصب شده اند، در کنار طراحی شده و یکپارچه کنسول وسط، دو نماد بارز طراحی محصولات کرایسلر در دهه 1960 میلادی است، که تقریباً در آن است. همه محصولات داج دیده می شود.

کورونت 500 با تریم متنوعی از پیشرانه های V8 به بازار عرضه شد، که بهترین نمونه آن مدل 383 اینچ مکعبی (6.2 لیتر) بود. این پیشرانه توان و گشتاور خیره کننده پیشرانه های 440 و 426 را نداشت، اما قادر به تولید 325 اسب بخار و گشتاور خیره کننده 600 نیوتن متر بود. انتقال ایناور در نسخه اتوماتیک بر روی یک گیربکس سه سرعت بود، اما در صورت انتخاب نمونه 4 سرعت دستی به صورت آپشن اضافه، دستیابی به شتاب اولیه (0 تا 100 کیلومتر برساعت) در حدود 7.0 ثانیه به آسانی مقدور بود که برای خودرویی با وزن تقریبی 1.6 تن حتی با درنظر گرفتن استانداردهای امروزی قابل توجه است.

پیشرانه های 440 (7.2 لیتر) و 426 (6.0 لیتر) HEMI، می توانند در حدود 5.0 ساعت به همراه داشته باشند، اما آپشن پیشرانه هِی در دهه 1960 به تنهایی به 1000 دلار هزینه مضاعف به همراه داشت و همین موضوع باعث شد تعداد آنها افزایش یابد. نسبتا محدود از کورونت ها، آن هم درتریم های R/T و Super Bee به تولید برسند.

تقریباً تمامی خودروهای آمریکایی کلاس عضلانی دهه های 1960 و 1970 با مطالعه بر شتاب به منظور شرکت در مسابقات درگ (مسابقات شتاب/محبوب ترین سبک مسابقات اتومبیلرانی در دوران کلاسیک آمریکا) ساخته می شوند. درنتیجه از دیدگاه فنی، دیفرانسیل آن ها ضرایب بسیار سنگین و از دیدگاه متریال و مهندسی بسیار با دوام طراحی شده بودند. دقیقاً به همین دلیل است که با وجود داشتن قدرت و گشتاور خیره ، سرعت نهایی آن ها معمولاً کمتر از 160 کیلومتر برساعت محدود بود.

محصولات کرایسلر در مقایسه، در بازار ایران بسیار نادرتر و نایاب تر از محصولات فورد و مخصوص جنرال موتورز هستند. در این میان محصولاتی که بیشتر در کلاس ماسل تولید می کنند در دوران واردات به بازار ایران با استقبال کمتری می شوند، چرا که معمولاً این رقم قابل توجه برای یک خودرو کوپه اسپرت برای اقتصاد رو به رشد ایران توجیه منطقی است. همراه نداشت. به همین دلیل محصولات کرایسلر و مخصوصاً گزینه های اسپرت داج درایران به مراتب کمیاب تر هستند.

از این رو وجود نمونه سالم و بازسازی شده از نسخه نسبتا ویژگی از مدل کورونت آن هم از تریم 500 و از نوع سقف تاشو، بسیار قابل تقدیر و هیجان انگیز است.

_{عکاس: عرفان اسلام پناه}